2 Dywizja Piechoty
1 Armii Wojska Polskiego

Miejsce i czas formowania :

Sielce nad rzeką Oką w obwodzie riazańskim na terenie Moskiewskiego Okręgu Wojskowego w ZSRR.

Szlak bojowy - "Od Oki do Łaby":

• 15.VIII.1943 r. Rozkaz nr 1 dowódcy 2 Dywizji Piechoty im. J. H. Dąbrowskiego wydany w obozie sieleskim informował "Płk Antoni Siwicki przystąpił do pełnienia obowiązków dowódcy dywizji. Zastępcą dowódcy d/s oświatowych został mjr Józej Gawroński.
• 15.VIII - 10.XI.1943 r.:   Okres organizacyjny, w którym formowano 2 dywizję piechoty. W jej skład wchodziły: dowództwo, sztab, wydział oświatowy, kwatermistrzostwo, 4, 5, 6 pułki piechoty, 2 pułk artylerii lekkiej, 2 dywizjon arylerii przeciwpancernrj, 2 batalion szkolny, 2 batalion saperow, dywizja kompania kobieca fizylierek, 2 kompania zwiadu, 2 kompania chemiczna, 2 kompania łączno?ci, 2 batalion sanitarny, 2 kompania samochodowa, 2 ambulans weterynaryjny, 2 pralnia polowa, 2 piekarnia polowa i inne elementy struktury.
  Do dywizji wcielono część żołnierzy 1 dywizji, jednakże większość ludzi stanowili nowi przybysze z różnych stron Związku Radzieckiego. Byli wśród nich uchodźcy polscy 1939 r., ludzie Polonii radzieckiej oraz Polacy wcieleni siłą do Wehrmachtu, którzy później znaleźli się w radzieckich obozach jenieckich.
• 1.IV.1944 r.:   Przemianowanie i przekształcenie 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, w którego składzie znajdowała się 2 Dywizja Piechoty im. J. H. Dąbrowskiego, na 1 Armię Polskich Sił Zbrojnych (Armii Polskiej) w ZSRR.
• 11.XI.1944 r.   o godz. 9:45 w 25 rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę odbyła się uroczysta przysięga na wierność ziemi polskiej.
• 15 - 28.VII.1944 r.   W rocznicę historycznej bitwy pod Grunwaldem jednostki 2 dywizji wyruszyły na front poruszając się po trasie: Rożyszcze, Zaliście (16.VII), Karolinków, Girki (20.VII), Owłoczym, Zamłynie, przekroczyły Bug (23.VII). Dalsza maszruta dywizji wiodła przez Puszki, Chełm (24.VII), Majdan Brzeski, Lublin (27.VII), Klementowice do rejonu Puław (28.VII). Ogółem żołnierze przemaszerowali 312 km.
• 28.VII - 6.VIII.1944 r.:   Dywizja prowadziła działania połączone z forsowaniem Wisły w rejonie Puław (4 pułk piechoty - Włostowice, 5 i 6 pułk piechoty - Wólka Profecka). Zasadniczym celem tych działań było zapewnienie warunków budowy mostów i przeprawy głównych sił armii na lewy brzeg Wisły w celu dalszego natarcia w kierunku północno-zachodnim. Do wykonania tego zadania zostały wyznaczone 1 i 2 Dywizja Piechoty,wzmocnione artylerią dywizji i wsparte dodatkowo czterema brygadami, pułkiem artylerii i pułkiem moździerzowym (łącznie 251 dział i moździerzy). Początek działań ustalono na 1 sierpnia o godzinie 2.00. 2 Dywizja Piechoty sforsowała Wisłę w trzech miejscach:
    - w rejonie miejscowości Łęka,
    - w kierunku Jaroszyna,
    - na południe od Góry Puławskiej.
  Dywizję wspierał pułk artylerii lekkiej. Przeprawa napotkała na poważne trudności, ponieważ Niemcy rozpoczęli kontrataki wsparte ogniem dział pancernych, dlatego zdołano przeprawić na drugi brzeg Wisły tylko 70 żołnierzy z 1 i 5 kompanii 4 Pułku Piechoty, którzy uchwyciła przyczółek na północ od Jaroszyna. W nocy z 1 na 2 sierpnia ponowiono forsowanie. Zdobyto nieduży przyczółek w rejonie Łęki i przyczółek na południe od Góry Puławskiej.
  Następnej nocy Niemcy silnym ostrzałem moździerzy i broni maszynowej udaremnili forsowanie rzeki przez kolejne oddziały dywizji. 3 sierpnia wzmógł się ogień artylerji niemieckiej, stwierdzono podciąganie nowych oddziałów niemieckich. Bataliony broniące przyczółków były ciągle kontraktowane, przerwana była z nimi łączność. W tej sytuacji dowódca 1 Armii WP wstrzymał dalszą przeprawę przez Wisłę, ewakuował oddziały na wschodni brzeg, gdzie przeszły do obrony.
  Jednocześnie sztab armii przystąpił do opracowania nowego planu forsowania. Plan ten nie został zrealizowany, ponieważ 6 sierpnia 1 Armia WP otrzymała rozkaz przekazania swego odcinka 7 Korpusowi Kawalerii Radzieckiej i przegrupowania się do rejonu Łaskarzewa w celu przeprawienia się na przyczółek warecko-magnuszewski.
  Walki pod Dęblinem i Puławami trwały osiem dni. Straty dywizji wynosiły 700 żołnierzy poległych, zaginionych, rannych i kontuzjowanych. Chociaż nie utrzymano przyczółku, to swoimi działaniami związano znaczne siły niemieckie, co ułatwiło sąsiednim armiom radzieckim na uchwycenie i opanowanie przyczółków pod Kazimierzem Dolnym i Magnuszewem, a także w określonym stopniu na powodzenie powstańców warszawskich w pierwszych dniach walk.
• Na przełomie sierpnia i września dywizja stoczyła zaciekłe walki obronne i działania rozpoznawcze w celu utrzymania ważnego pod względem operacyjnym przyczółka warecko-magnuszewskiego. Po przeprawieniu się na wschodni brzeg, ruszyła na Warszawę.
• 16 - 24.IX.1944 r.:    Walki na przyczółku żoliborskim. Pomoc powstańcom warszawskim.
• 16 - 17.I.1945 r.:   Podczas operacji warszawskiej, współdziałając z jednostkami radzieckimi sforsowała Wisłę pod Łomiankami, skąd rozwinęła natarcie ku Warszawie.
• 19.I.1945 r.:    2 dywizja piechoty wraz z 1 dywizją uczestniczyła w pamiętnej defiladzie w Alejach Jerozolimskich.
• 19 - 24.I.1945 r.:    Dywizja stanowiła pierwszy garnizon Stolicy, do której przeniósł się rząd i naczelne dowództwo Wojska Polskiego.
• 25.I - 7.II.1945 r.:    Marsz dywizji w kierunku północno-zachodnim wzdłuż trasy: Błonie, Sanniki (26.I), Sochaczew, Gostynin (27.I), Brześć Kujawski (29-30.I), Inowrocław (1.II), Bydgoszcz.
• 10.II.1945 r.:    Walki na ulicach Mirosławca.
• 14 - 19.II.1945 r.:    Dywizja kontynuowała działania zaczepno-obronne pod Borujskiem, Żabinem, Będlinem i Sośnicą.
• 15.III.1945 r. Kamień Pomorski:    w jednostkach odczytano rozkaz o dotarciu dywizji nad morze. o godz. 12:00 oddano trzykrotną salwę honorową ze wszystkich rodzajów broni. W 5 pułku piechoty odbyła sie uroczystość zaślubin z Bałtykiem.
• 16.IV.1945 r.:    podczas operacji berlińskiej, prawym skrzydłem forsując Odrę, lewym wychodząc z przyczółka przełamała obronę niemiecką i wyszła na starą Odrę;
• Od 23.IV.1945 r.:    Walki nad Kanałem Hohenzollernów, Kanałem Ruppińskim. Wyzwolenie obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen.
• 1 - 2.V.1945 r.: walki o Linum.
• 4 - 5.V.1945 r.: Dywizja weszła dwoma pułkami - 5 i 6 pułkiem piechoty na wschodni brzeg Łaby
• 12.V - 30.VI.1945 r.:    Dywizja wyruszyła do nowego rejonu ześrodkowania w okolicy Neu-Hardenberg, gdzie przebywała do czerwca. Następnie została przesunięta nad Nysę do rejonu Forst, gdzie na terenach niemieckich pełniła służbę patrolowo-ochronną
• 1.VII - 9.IX.1945 r.:    Dywizja pełniła służbę na granicy polsko-czechosłowackiej.

Nad Łabą zakończył się chlubny szlak bojowy 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Jana Henryka Dąbrowskiego na ogólnej przestrzeni około 3500 km. Na mocy rozkazu dowódcy 1 Armii WP z 24.II.1945 r. otrzymała miano "Warszawskiej"